- Δευτέρα - Σάββατο: Ανοικτά
- Κυριακή: Κλειστά
- Υπεύθυνος επιστήμονας: Εμμανουήλ Καραβόλιας
- Γεωπόνος ΓΠΑ-ΑΕΙ / Engineer Περιβαλλοντολόγος WUR
Menu
Η εταιρία μας προσφέρει εξειδικευμένες υπηρεσίες απεντόμωσης στη Ρόδο, χρησιμοποιώντας τις πιο σύγχρονες μεθόδους και τεχνολογίες. Με την εμπειρία μας, είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά κάθε είδους εντόμου, όπως κατσαρίδες, μυρμήγκια, αράχνες, τερμίτες
και άλλα επιβλαβή ζωύφια.
Απεντόμωση είναι οι ενέργειες που ακολουθούνται για τον έλεγχο, την αντιμετώπιση, καταπολέμηση και απώθηση τυχόν ερπόντων ή ιπτάμενων εντόμων.
Η σωστή ενημέρωση θα αποτελέσει την αφετηρία για τη μελλοντική αντιμετώπιση των παρασίτων.
Η απεντόμωση είναι καλύτερα να γίνεται ως προληπτικό μέτρο.
Στόχος μας σαν υπεύθυνοι επιστήμονες είναι να προβούμε στις κατάλληλες ενέργειες για να αποφύγουμε την επιμόλυνση και εξάπλωση. Πάντοτε με εξιδεικευμένο προσωπικό που διαθέτει την κατάλληλη γνώση και εμπειρία για την καταπολέμηση του ανάλογου προβλήματος.
Τα φάρμακα και οι ουσίες που χρησιμοποιούμε είναι απόλυτα ασφαλής για τον άνθρωπο, τα κατοικίδια και το περιβάλλον.
Προσαρμόζουμε πάντα τις μεθόδους καταπολέμησης και εφαρμογής στις δικές σας ανάγκες .
Κατά την επίσκεψη του ο ειδήμων επιστήμονας, θα πραγματοποιήσει επισκόπηση του χώρου και θα δώσει αναλυτική επεξήγηση σε μορφή αναφοράς.
Μετά την πραγμάτωση της αναφοράς, θα δημιουργήσει σχέδιο απεντόμωσης, στο οποίο θα ορίσει τα σημεία εφαρμογής και τα απαραίτητα παρασιτοκτόνα που θα χρησιμοποιήσουμε.
Τέλος, θα σας παραδώσουμε ένα πλάνο του χώρου και το φάκελο που περιέχει όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά. Επίσης θα σας ενημερώνουμε διαρκώς για τα αποτελέσματα σε γραπτή μορφή και θα σας παρέχουμε χρήσιμες συμβουλές για τη σωστή πρόληψη.
Η εφαρμογή του fogging που καλείται εκνέφωση ή ομιχλοποίηση ή νεφελοψεκασμός εμφανίζει σημαντικά αποτελέσματα έναντι του συμβατικού ψεκασμού σε κάποιες «δύσκολες» περιπτώσεις όπως καταπολέμηση ψύλλων ή καταπολέμηση κοριών, κουνουπιών, ακάρεων κ.α.
Το καπνογόνο απεντόμωσης πετυχαίνει σε κάποιο βαθμό επίσης τη διείσδυση της δραστικής ουσίας αλλά με καμία υπολειμματική διάρκεια. Η απεντόμωση με εκνέφωση διαφοροποιείται τεχνικά από το χώρο εφαρμογής και το έντομο-στόχος.
Σε κάθε εφαρμογή εκνέφωσης ο τεχνικός παρασιτοκτονίας κατά την εφαρμογή διαθέτει ειδική στολή ολόκληρου σώματος μίας χρήσης και όχι πολλαπλών χρήσεων, με σκοπό την ασφάλεια των εμπλεκομένων αμφότερα) και μάσκα ολόκληρου προσώπου με ειδικά φίλτρα AΒΕΚ 2P3.
Επίσης κατά τη διάρκεια της εφαρμογής δε μπορεί να παρίσταται κανείς εκτός των τεχνικών και για δύο ώρες μετά, μέχρι να σταθεροποιηθεί το νέφος και οι επιφάνειες να είναι στεγνές.
Ένα από τα πιο σημαντικά και προβληματικά έντομα που μπορούμε να καταπολεμήσουμε είναι οι κατσαρίδες, όπου ανάλογα το είδος και τον χώρο, χρησιμοποιούμε και το κατάλληλο εντομοκτόνο σκεύασμα.
Οι κατσαρίδες ανήκουν στην τάξη των Blattaria.
Κυριότερα είδη είναι τα Blattella germanica, Blatta orientalis και Periplaneta americana.
Είναι έντομα που ζουν στο αστικό περιβάλλον και είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα
στην Ελλάδα.
Παρουσιάζονται συχνότερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Για την απεντόμωση ψιλής κατσαρίδας κουζίνας χρησιμοποιούμε εντομοκτόνα τροφοελκυστικά σε μορφή γέλης (ειδικά τζελ για κατσαρίδες).
Eίναι ανοιχτόχρωμο σε σύγκριση με άλλα είδη κατσαρίδων, είναι επίσης γνωστή ως ξανθιά κατσαρίδα. Μερικοί την αναφέρουν ως ξανθιά κατσαρίδα ή κατσαρίδα κουζίνας γιατί συνηθίζουν να φωλιάζουν στις κουζίνες.
Οι ενήλικες έχουν διάμετρο 13 έως 16 mm και έχουν ανοιχτό καφέ ή μαύρο χρώμα, αλλάζουν κατά τη διάρκεια της μεταμόρφωσης (μετάβαση στο επόμενο στάδιο της ζωής).
Φέρουν 2 λωρίδες παράλληλες στην προφορά (ραχιαία τομή) και είναι πιο καθαρές σε προνυμφικό στάδιο, στο οποίο τα έντομα είναι μικρά. Είναι το είδος της κατσαρίδας με το μεγαλύτερο ωοπικό δυναμικό γιατί ζει αρκετούς μήνες, με το θηλυκό να φέρει τα αυγά σε τσέπες με 30 έως 40 αυγά!
Αναπαράγονται όλο το χρόνο (3-4 φορές το χρόνο) και προτιμούν το υγρό και ζεστό περιβάλλον τους χειμερινούς μήνες.
Συνήθως την εντοπίζουμε σε ανθρώπινες δραστηριότητες που συμβαίνουν σε χώρους επεξεργασίας και παντοπωλεία ή σε κουζίνες και μπάνια στο σπίτι. Τα αυγά τους μεταφέρονται με κουτιά, κουτιά, μηχανές και συσκευές ή άλλα υλικά.
Είναι η κατσαρίδα που συνήθως συναντάμε σε βόθρους, τα ακμαία έχουν μέγεθος 25mm και χρώμα μαύρο γυαλιστερό.
Το θηλυκό ζει έως και 2 έτη και αποθέτει μέχρι και 18 ωοθήκια στη διάρκεια της ζωής του, με κάθε ωοθήκιο να περιέχει έως και 10 ωά.
Η περίοδος επώασης είναι 1 έως 2 μήνες και η περίοδος ανάπτυξης (ως το στάδιο του ακμαίου) είναι 12 μήνες.
Το είδος αυτό το συναντάμε κάτω από οικιακά απορρίμματα, πέτρες, φύλλα κ.ά,, αλλά και σε υπόγεια, αεραγωγούς, αποχετεύσεις και κυρίως σε βόθρους κτιρίων.
Τα ακμαία έχουν μέγεθος 34-53mm και χρώμα κοκκινωπό καφέ. Έχουν μέτρια ικανότητα πτήσης, ενώ πετούν όταν αυτό είναι αναγκαίο.
Τα θηλυκά αποθέτουν την ωοθήκη 4 ημέρες μετά το σχηματισμό της σε προστατευμένο χώρο σκοτεινό και με υψηλή υγρασία. Ο βιολογικός κύκλος είναι αντίστοιχος με το προηγούμενο είδος.
Το είδος το συναντάμε σε κατοικίες, επαγγελματικά κτίρια, εστιατόρια, φούρνους, χώρους με φρούτα και λαχανικά, νοσοκομεία κ.ά. Κατά την διάρκεια της ημέρας προτιμά την παραμονή της σε χώρους σκοτεινούς όπως τα υπόγεια των κτιρίων, τους υπονόμους, τα φρεάτια και άλλες θερμές, σκοτεινές και υγρές θέσεις.
Η καστανή κατσαρίδα συνδέονται στενά με τον άνθρωπο και έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν δυσμενώς την ανθρώπινη υγεία.
Τα αλλεργιογόνα από τις κατσαρίδες περιλαμβάνουν τα χυτά δέρματα και τα περιττώματα. Μερικά συμπτώματα αλλεργιών που προκαλούνται από τις κατσαρίδες περιλαμβάνουν το φτάρνισμα, τις δερματικές αντιδράσεις και τον ερεθισμό των ματιών.
Χρειάζονται λιγότερη υγρασία από τη γερμανική κατσαρίδα, επομένως τείνουν να κατανέμονται ευρύτερα στο σπίτι, όπως στα σαλόνια και τα υπνοδωμάτια. Μπορούν συχνά να βρεθούν σε σπίτια και διαμερίσματα, αλλά είναι λιγότερο συνηθισμένα στα εστιατόρια.
Τείνουν να μην βρίσκονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, καθώς αποφεύγουν το φως. Τέλος, η καστανή κατσαρίδα αναμένεται να εγκατασταθεί και να ευδοκιμήσει σε περιβάλλοντα με θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 25°C έως 33°C.
Οι κοριοί αποτελούν ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα καθώς μπορούν να προκαλέσουν τσιμπήματα/σημάδια στο σώμα μας, καθώς επίσης και την μετάδοση ασθενειών.
Για αυτό ακριβώς το λόγο χρειάζονται ειδική καταπολέμηση και απομόνωση του χώρου εφαρμογής καθώς τα σκευάσματα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι πολύ δραστικά.
Πρόκειται για μικρόσωμα εκτοπαρασιτικά αιμομυζητικά έντομα της οικογένειας Cimicidae, τα οποία εξαιτίας του ανθρωπόφιλου χαρακτήρα τους έχουν την τάση να νύσσουν και να αντλούν αίμα από τον άνθρωπο (επώδυνο το τσίμπημα του κοριού), χωρίς ο άνθρωπος να αποτελεί αποκλειστικό ξενιστή του εντόμου.
Αντιλαμβάνονται τον στόχο τους (άνθρωπο ή άλλα θερμόαιμα θηλαστικά) από το διοξείδιο του άνθρακα που εκλύεται από την αναπνοή ή από το δέρμα, όπως επίσης κι από την θερμοκρασία του σώματος του.
Τα αυγά εκκολάπτονται σε 4-20 ημέρες (όσο μεγαλύτερη η θερμοκρασία τόσο πιο γρήγορη), ενώ η εξέλιξη της προνύμφης σε ακμαίο διαρκεί 30-60 ημέρες. Για κάθε μετάβαση από το ένα νυμφικό στάδιο στο επόμενο χρειάζονται τουλάχιστον ένα γεύμα αίματος.
Διαθέτουν ειδικό όργανο (στιλέτο) που με τη βοήθεια του τρυπούν την επιδερμίδα του ξενιστή ώστε να τραφούν, ενώ ταυτόχρονα παράγουν αντιπηκτικές ουσίες, τις οποίες διαχέουν διαμέσου του σάλιου τους.
Το τσίμπημα του κοριού, το οποίο τουλάχιστον αρχικά δεν είναι επώδυνο λόγω αναισθητικών ουσιών που παράγουν, προκαλεί συχνά δερματίτιδες και οίδημα (πρήξιμο). Τα τσιμπήματα είναι κατά κύριο λόγο ομαδοποιημένα, συνήθως σε σειρά.
Οι ψύλλοι μεταφέρονται κατά κύριο λόγο μέσω των κατοικιδίων που διαθέτουν τρίχωμα (π.χ. γάτες, σκύλοι κλπ.). Η άμεση και αποτελεσματική καταπολέμησή τους είναι απαραίτητη, καθώς πολλαπλασιάζονται πολύ γρήγορα και μπορούν να μεταφερθούν εύκολα και από τον άνθρωπο.
Άπτερα, αιμομυζητικά έντομα της οικογένειας Siphonaptera, τα οποία συναντάμε ως παράσιτα και στο αστικό περιβάλλον.
Ενώ το μέγεθος τους είναι πολύ μικρό (1,5-4mm), το τελευταίο ζεύγος ποδιών τους είναι αρκετά μεγάλου μήκους και εξαιρετικά δυνατό, μορφολογικό χαρακτηριστικό που τα βοηθά να κάνουν πολλαπλά και μεγάλα άλματα (μέχρι και 60cm). Είναι έντομα εκτοπαράσιτα, τρέφονται δηλαδή στην επιφάνεια του σώματος του ξενιστή τους, που μπορεί να είναι θερμόαιμα θηλαστικά όπως η γάτα, ο σκύλος, ο άνθρωπος, τα αιγοπρόβατα ή ακόμα και πτηνά.
Συνήθως τα συναντάμε σε σημεία όπου συχνάζουν αδέσποτα ή κατοικίδια, ενώ εναποθέτουν τα αυγά τους σε πολύ μικρές ρωγμές και σχισμές όπως κρεβάτια, καναπέδες, ταπετσαρίες, επενδύσεις επίπλων, υφάσματα καθισμάτων, λεπτομέρειες χαλιών, πρίζες-διακόπτες κ.α.
Τα είδη που παρασιτούν σε θηλαστικά είναι σε κάποιο βαθμό ανθρωπόφιλα με συνέπεια να προκαλούν τσιμπήματα και στον άνθρωπο αν και δεν είναι ο κύριος ξενιστής τους. Οι ψύλλοι τσιμπούν τον άνθρωπο κυρίως στα χαμηλά σημεία των ποδιών, κάτω από το γόνατο και ιδιαίτερα κοντά στον ταρσό. Είναι αρκετά επώδυνα και προκαλούν έντονο κνησμό, οίδημα (πρήξιμο) και κάποιες φορές εκτεταμένες δερματίτιδες που μπορεί ως συνέπεια αλλεργικής αντίδρασης να επεκταθούν σε όλο το σώμα.
Εκτός από την άμεση κατάρριψη των προνυμφικών σταδίων και των ακμαίων, μας ενδιαφέρει πάντα και το να καταπολεμήσουμε έμμεσα τα αυγά. Με τη χρήση προνυμφοκτόνων παρεμποδίζουμε το σχηματισμό χητίνης κατά τη δημιουργία του εξωσκελετού και κατά συνέπεια θανατώνουμε το μόριο. Για την άμεση και πιο αποτελεσματική καταπολέμηση των ψύλλων και των κοριών προτείνουμε την απολύμανση χώρων με νεφελοποίηση, η οποία επιφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα συγκριτικά με άλλες μεθόδους ή τεχνικές.
Τα μυρμήγκια είναι κοινωνικά έντομα της οικογένειας Formicidae και μαζί με τις σφήκες και τις μέλισσες, αποτελούν την τάξη Υμενόπτερα.
Τα μυρμήγκια σχηματίζουν αποικίες με μέγεθος που ποικίλει από μερικές δεκάδες θηρευτές που ζουν σε μικρές φυσικές κοιλότητες έως κοινωνίες με υψηλή οργάνωση που καλύπτουν μεγάλες περιοχές και τις απαρτίζουν εκατομμύρια μέλη.
Τα μυρμήγκια έχουν αποικίσει σχεδόν κάθε ηπειρωτική περιοχή της Γης. Τα μόνα μέρη στα οποία δεν υπάρχουν αυτόχθονες πληθυσμοί μυρμηγκιών είναι η Ανταρκτική και κάποια απομακρυσμένα ή αφιλόξενα νησιά. Τα μυρμήγκια ευημερούν σχεδόν σε όλα τα οικοσυστήματα, και αποτελούν ίσως και το 15-25% της βιομάζας των ζώων της ξηράς.
Αναπτύσσονται σε τόσα πολλά περιβάλλοντα χάρη στην κοινωνική τους οργάνωση και την ικανότητά τους να τροποποιούν οικοτόπους, να αξιοποιούν πόρους και να αμύνονται. Η μακροχρόνια παράλληλη εξελικτική πορεία τους με άλλα είδη, δημιούργησε μιμητικές, συμβιωτικές, παρασιτικές σχέσεις και σχέσεις αμοιβαιότητας.
Είναι αρκετά ανθεκτικά και δύσκολα να αντιμετωπιστούν μαζικά, καθώς πρέπει να εντοπίσουμε την πηγή/φωλιά για την άμεση και αποτελεσματικότερη καταπολέμηση τους. Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε πως τα μυρμήγκια επιδεικνύουν μεγάλη εφευρετικότητα, καθώς βρίσκουν ‘’απίθανα’’ σημεία εισχώρησης σε σπίτια όπως σωληνώσεις, καλώδια, ρωγμές κλαδιά , παράθυρα, φρεάτια τουαλέτας κ.α.
Σαράκι, σκουλήκι ξύλου ή σκόρο ξύλου, αποκαλούμε μια ομάδα ξυλοφάγων εντόμων που ανήκουν στην τάξη των Coleoptera. Είναι ο εχθρός των ακατέργαστων και κατεργασμένων ξύλων. Τα ξυλοφάγα έντομα που πιο συχνά μας απασχολούν στην Ελλάδα είναι μέλη των εξής οικογενειών:
Όλα τα σαράκια προσβάλλουν μαλακά και σκληρά ξύλα και προκαλούν οπές οβάλ ή στρογγυλές διαμέτρου από 0,3 έως 13 χιλιοστών. Αντιλαμβανόμαστε την παρουσία τους όταν η ζημιά έχει προχωρήσει, από το πριονίδι υπό μορφή λεπτής σκόνης (πούδρα) που αναδύεται από τα κανάλια εξόδου των ακμαίων εντόμων ή από τις μικρές οπές σε ξύλινες επιφάνειες.
Ξυλοφάγα έντομα όπως οι τερμίτες και το σαράκι αποτελούν πρόβλημα σε ξύλινες οροφές, έπιπλα, στην κάσσα της πόρτας, ψευδοροφές και άλλες ξύλινες επιφάνειες με σχετική υγρασία 10-15%.
Σαν αποτέλεσμα της προσβολής τους, μπορεί να παρατηρήσουμε σωρούς από ρινίσματα θερμομόνωσης ή υγρομόνωσης, νεκρά μέρη εντόμων και πριονίδια ξύλου σε διάφορα μέρη του σπιτιού.
Ως ξυλοφάγα έντομα επιταχύνουν την σαθρότητα του ξύλου και μειώνουν τη μηχανική αντοχή του, και προκαλούν μεγάλες ζημιές σε πατώματα, κουφώματα, ξύλινες έπιπλα, εικόνες, βιβλία κλπ.
Ο μοναδικός τρόπος για παρέχουμε οριστική λύση στην καταπολέμηση των ξυλοφάγων είναι με την μέθοδο της τροφάλαξης. Στοχεύουμε στην κοινωνικότητα και την επαφή των εντόμων, ώστε να μεταφέρουν την δραστική-θανατηφόρα για την αποικία ουσία στα υπόλοιπα μέλη της αποικίας.
Όπως όλα τα άλλα πυρεθρινοειδή εντομοκτόνα, έτσι και τα σκευάσματα που χρησιμοποιούμε προσκολλώνται πάνω στα έντομα φορείς και αυτά με τη σειρά τους το μεταφέρουν στην αποικία.
Κάθε φορά που ένα έντομο στην αποικία καταπίνει ή έρχεται σε επαφή με το παρασκεύασμα γίνεται φορέας και το μεταφέρει στη συνέχεια σε άλλα έντομα με τα οποία έρχεται σε επαφή.
Αυτά τα έντομα με τη σειρά τους είναι οι δευτερεύοντες φορείς και καθώς συνεχίζουν τις συνήθειές τους μεταφέρουν το σκεύασμα σε άλλα έντομα της αποικίας με τον ίδιο τρόπο.
Επειδή το σκεύασμα είναι βραδείας δράσης, κάθε ξυλοφάγο μυρμήγκι έχει αρκετό χρόνο για να το διασκορπίσει.
Οι μύγες και τα κουνούπια συχνάζουν σε περιοχές με λιμνάζοντα νερά και αποτελούν φορείς επιβλαβών νόσων, αν και είναι σπάνιο στη χώρα μας. Για αυτό το λόγο στοχεύουμε στο να τα αντιμετωπίζουμε την κατάλληλη εποχή και όσο το δυνατό συντομότερα και να προλαμβάνουμε εγκαίρως.
Το κουνούπι μεταφέρει και μεταδίδει ασθένειες όπως η ελονοσία, εγκεφαλίτιδα, μηνιγγίτιδα, κίτρινο πυρετό, κ.α.
Είναι μικρά πτερωτά αιμομυζητικά έντομα που ανήκουν στην τάξη Diptera και την οικογένεια Culicidae και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες προκαλούν όχληση, ιδιαίτερα με τα τσιμπήματα τους.
Στην Ελλάδα συναντάμε αρκετά είδη όπως το κουνούπι Τίγρης (Asian Tiger), που έχει εξαπλωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Τα κουνούπια έλκονται από την εφίδρωση, το διοξείδιο του άνθρακα, τη θερμοκρασία και τη μυρωδιά του σώματος που παράγει κάθε θερμόαιμο θηλαστικό (άνθρωπος, γάτα, σκύλος κ.λπ.), ενώ μπορούν να διανύσουν αρκετά μεγάλες αποστάσεις για να τραφούν.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα είδη το κουνούπι Τίγρης τρέφεται κυρίως τη μέρα και εξαιτίας του μικρού του μεγέθους και της δυνατότητας του να πετάει αθόρυβα προκαλεί πολλαπλά τσιμπήματα (ιδιαίτερα στα πόδια) χωρίς να γίνει εύκολα αντιληπτό.
Τα κουνούπια εναποθέτουν τα αυγά τους σε κάποιους σχηματισμούς που ονομάζονται σχεδίες, στην επιφάνεια στάσιμων υδάτων. Από τα αυγά εκκολάπτονται (το καλοκαίρι σε ταχείς ρυθμούς) οι προνύμφες που εξελίσσονται γρήγορα σε νύμφες και στη συνέχεια σε ακμαία.
Για να αντιμετώπισουμε έγκαιρα τα κουνούπια, είναι σημαντικές εργασίες όπως κλαδέματα και καθαρισμοί σε περιπτώσεις με ανεξέλεγκτη βλάστηση, αλλά και κυρίως περιορισμός των εστιών ανάπτυξης τους που είναι τα στάσιμα νερά.
Η ιδανική πρόληψη κατά των κουνουπιών είναι η προνυμφοκτονία, η οποία και πραγματοποιείται με ειδικά σκευάσματα τα οποία δρουν ως παρεμποδιστές ανάπτυξης για τα έντομα (Insect Growth Regulators).
Τα σκευάσματα αυτά εφαρμόζονται σε φυλλώματα φυτών, στο γκαζόν και σε πιθανές εστίες ανάπτυξης των κουνουπιών. Ακμαιοκτόνα σκευάσματα μπορούν να καταπολεμήσουν τα ενήλικα έντομα και με καθολική εφαρμογή μπορεί να υπάρχει έλεγχος στο μεγαλύτερο μέρος των επιφανειών. Πραγματοποιούμε την προνυμφοκτονία και την ακμαιοκτονία με ψεκασμό, εκνέφωση ή και συνδυασμό τους.
Οι σφήκες ανήκουν στην τάξη Hymenoptera και αποτελούν ένα ακόμα πρόβλημα για περιοχές με λιμνάζοντα νερά και σκουπίδια/χωματερές. Αν και δεν αποτελούν πηγή ασθενειών για τον άνθρωπο μπορούν να αποβούν μοιραίες για τις μέλισσες καθώς επίσης είναι και ενοχλητικές ειδικά σε περιοχές όπου συχνάζουν υπέρογκοι πληθυσμοί ανθρώπων. (παραλίες, πισίνες, κήπους κλπ.).
Εξάγωνα κελιά γκρίζου χρήματος ή καφέ που θυμίζουν χαρτόνι, σχηματίζουν τις φωλιές τους.
Τα αυγά εκκολάπτονται μέσα σε λίγες ημέρες και οι προνύμφες αναπτύσσονται σε διάστημα 4 εβδομάδων περίπου.
Σε αντίθεση με τις μέλισσες, οι σφήκες επιβιώνουν μετά το κέντρισμα και συνήθως δημιουργούν μικρότερες από τις μέλισσες κοινωνίες, ενώ παράλληλα αποτελούν και έναν από τους συμαντικότερους εχθρούς των μελισσών.
Τα πιο συχνά είδη σφήκας τα οποία εντοπίζουμε στην Ελλάδα είναι τα εξής:
Τις αντιμετωπίζουμε με τρεις τρόπους: Με εντομοκτόνα σκευάσματα, με σκοπό την οριστική εξόντωση του πληθυσμού, με παγίδα για προληπτικούς λόγους ή για να καταστείλουμε την ανάπτυξη του πληθυσμού και με αφαίρεση και καταστροφή των σφηκοφωλιών.
Οι παγίδες που χρησιμοποιούμε, σε συνδυασμό με τα απαραίτητα χημικά εντομοκτόνα σκευάσματα και τις τροφοελκυστικές ουσίες, μπορούν να δώσουν άμεσα αποτελέσματα σε χώρους όπου οι σφήκες αποτελούν μια άσχημη εικόνα για κάποιο μαγαζί, εστιατόριο, μπουφέ ξενοδοχείου κ.α.
Τοποθετούμε τις παγίδες για τις σφήκες σε ψηλά σημεία, όπου οι πτήσεις είναι πιο συχνές, περιμετρικά των κτιρίων και όχι στο εσωτερικό τους. Θα πρέπει να τις επιθεωρούμε τακτικά, να τις καθαρίζουμε και να συμπληρώνουμε το τροφοελκυστικό υγρό που περιέχουν.
Αξιολογούμε τη δραστηριότητα και τον πληθυσμό των σφηκών, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να αυξήσουμε τον αριθμό των παγίδων ή να αλλάξουμε τη θέση τους.
Για να αντιμετωπίσουμε και να καταστρέψουμε τη φωλιά ενδείκνυνται τα απαραίτητα μέσα προστασίας όπως στολή, μάσκα ολόκληρου προσώπου, γάντια νιτριλίου και ποδονάρια ώστε να αποφύγουμε τυχών απειλή. Τέλος, αφού καταστρέψουμε τη φωλιά, καλύπτουμε με αφρό πολυουρεθάνης ή άλλα παρόμοια υλικά τα σημεία με πιθανά κενά ή ρωγμές, όπου οι σφήκες μπορούν να φωλιάσουν.
Οι αράχνες είναι ωφέλιμα έντομα, καθώς μπορούν να καταναλώσουν/φάνε τα προαναφερθέντα έντομα, αλλά προσφέρουν μια αισθητικά άσχημη εικόνα, η οποία μας οδηγεί στην ανάγκη να τα εξοντώσουμε/καταπολεμήσουμε.
Οι σκορπιοί όπως και οι αράχνες ανήκουν στα Αραχνοειδή και όχι στα Έντομα.
Έχουν οχτώ πόδια και διαθέτουν δύο δαγκάνες, που χρησιμοποιούν για τη σύλληψη του θηράματος και για να αμύνονται.
Το πίσω μέρος της κοιλίας τους καταλήγει σε κεντρί, με το οποίο ο σκορπιός κεντρίζει και εκχέει το δηλητήριο στα θηράματα ή τους αντιπάλους του.
Οι σκορπιοί συνηθίζουν να κρύβονται κάτω από σωρούς από πέτρες, ξύλα, μπάζα και μέσα σε σχισμές και ρωγμές. Παραμονεύουν και περιμένουν να περάσει κάποιο έντομο ή αράχνη και τότε επιτίθενται και το αρπάζουν.
Παρά την απειλητική τους εμφάνιση δεν είναι καθόλου επιθετικά ζωύφια. Αποφεύγουν να επιτεθούν και κεντρίζουν μόνο εάν δεν υπάρχει τρόπος αποφυγής της απειλής.
Για την πρόληψη προσβολής από σκορπιούς εξαλείφουμε τις πηγές τροφής τους και έπειτα τους εξολοθρεύουμε με χρήση υπολειμματικών ψεκασμών, με εντομοκτόνα μεγάλης διάρκειας δράσης.
Παράλληλα, η χρήση απωθητικών σκευασμάτων μπορεί να ενισχύσει την καταπολέμησή τους και με δημιουργία περιμετρικών ζωνών, να τους κρατήσει μακριά από μία περιοχή που καλούμαστε να προστατεύσουμε.
Τα άκαρι είναι μικρό αρθρόποδο και ταξινομείται μαζί με το τσιμπούρι στα ακάρεα.
Είναι το πιο ποικιλόμορφο από τα αραχνοειδή και ενώ το τσιμπούρι φαίνεται εύκολα, ένα άκαρι είναι δύσκολα ορατό με το ανθρώπινο μάτι καθώς έχει μέγεθος μικρότερο, συνήθως, από ένα χιλιοστό του μέτρου.
Μπορεί να μεταφέρει ασθένειες που επηρεάζουν το αναπνευστικό σύστημα και έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει δερματικές αλλεργίες. Παρόλα αυτά η καταπολέμησή του είναι άμεση και γρήγορη.
Η πεταλούδα της πιτυοκάμπη τρέφεται από τους χυμούς του πεύκου και προκαλεί καταστροφή των δέντρων. Παράλληλα βέβαια οι κάμπιες αυτές μπορεί να προκαλέσουν έντονο κνησμό αλλά και αλλεργικά συμπτώματα αν έρθουν σε επαφή με το δέρμα μας. Επιπλέον λόγος που είναι σημαντική η αντιμετώπισή τους, είναι το ότι είναι επικίνδυνα για τα κατοικίδια εάν αυτά τα καταπιούν ή αν έρθουν σε επαφή μαζί τους.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα έντομα, πρέπει να αντιμετωπίζουμε την πιτυοκάμπη πεταλούδα πριν τους θερινούς μήνες και πιο συγκεκριμένα κατά τη περίοδο του φθινοπώρου (Σεπτέμβριο – Δεκέμβριο).
Ο λόγος που πρέπει να δράσουμε εκείνη τη περίοδο είναι ο βιολογικός τους κύκλος, καθώς το θηλυκό τοποθετεί τα αυγά στη βάση 1 χονδρής ή 2 λεπτών πευκοβελόνων. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, τα σκεπάζει με λέπια από το σώμα του. Έτσι σχηματίζει ένα λευκό στρώμα αυγών γύρω από τις πευκοβελόνες. Τα αυγά αναπτύσσονται σε 1-2 μήνες.
Πρέπει να πραγματοποιούμε τον ψεκασμό από το Σεπτέμβριο ανά 15-20 μέρες και να τον επαναλάβουμε 2-3 φορές πριν το Δεκέμβριο.
Χρησιμοποιούμε βιο-παρασκευάσματα με βάση το βακτήριο Bacillus thuringiensis (βιολογική απεντόμωση). Αυτά παράγουν κρυσταλλική δενδοτοξίνη, η οποία σχηματίζεται κατά την πορεία της σποριογένεσης.
Παράλληλα, χρησιμοποιούμε συνδυαστικά προσελκυστικές φερομονικές παγίδες για να διακόψουμε τη σύζευξη των ακμαίων εντόμων.
(κόκκινος ρυγχωτός κάνθαρος – Red palm weevil ή κόκκινο σκαθάρι):
Το κόκκινο σκαθάρι του φοίνικα ανήκει στην τάξη Coleoptera και στην οικογένεια Curculionidae και είναι πλέον ένα από τους σημαντικότερους εχθρούς των φοινικών (Phoenix canariensis) στη μεσόγειο. Τα ακμαία του εντόμου έχουν κόκκινο-πορτοκαλί χρώμα, μήκος 3-5 εκατοστά, και φέρουν μακρύ ευδιάκριτο ρύγχος, έχουν μαύρες κηλίδες στην κεφαλή, ενώ στα φτερά εμφανίζουν μαύρες παράλληλες γραμμές.
Μερικά από το συμπτώματα προσβολής του φοίνικα είναι η σύντομη ξήρανση της νέας βλάστησης και η κάμψη των παλιών φύλλων. Ενώ σε ακραίες περιπτώσεις παρατηρούμε τη σήψη του κορμού, μέχρι να επέλθει η ολική ξήρανση.
Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσουμε το σκαθάρι με τη χρήση χημικών εντομοκτόνων σκευασμάτων, καθώς το περίβλημά τους τα καθιστά άτρωτα ως προς τα εγκεκριμένα εντομοκτόνα σκευάσματα.
Για αυτό το λόγο και η καλύτερη πρόληψη είναι η απομάκρυνση και καταστροφή (κάψιμο) του προσβεβλημένου δέντρου με σκοπό να περιορίσουμε την προσβολή στα γειτονικά φυτά.
Το ζήτημα που προκύπτει συχνά αν η προσβολή είναι προχωρημένη θα πρέπει να εξετάζεται ψύχραιμα και οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν πρέπει να επηρεάζονται από άλλους παράγοντες όπως συναισθηματικοί ή οικονομικοί, αφού η καθυστέρηση της λήψης απόφασης οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο για περαιτέρω εξάπλωση.
Maps: 36,38866° N, 28,24061° E
Google Maps: 96QR+G42